İkinci Meşrutiyetin ilanından Birinci Dünya Savaşına kadar geçen altı olaylı yıl içinde, her milletten sivil ve asker hekim 'uhuvvet, müsavat ve adalet' ideallerini somutlaştıran dernek ve birlikler kurarak ‘sendikalaşma' gayretine girdi. Tabipler, payiyahtta ve – İzmir'den Kudüs'e kadar – taşrada örgütlenerek dayanışma, yeni özlük haklarıyla sosyal güvenceler kazanma ve mesleki düzeylerini yükseltme hedeflerine doğru ilerlediler.
İkinci Meşrutiyetin Tabip Örgütleri çalışması, bu derneklere ait tüzük, rapor ve bildirilerin ilk kez topluca yayımlandığı bir kaynak kitap niteliğindedir. Türkçe dışındaki belgelerin çevirileri yanında özgün metinlerin tıpkıbasımları ile geniş (ve sansürsüz) bir tarih okumasının olanağı sunulmuştur. Ayrıca, dernek kurucularının kimlikleri ve siyasal yönelimleri; hekim toplulukları içindeki sosyal ayrımlar; tabip örgütlerine karşı tutumlar ve derneklerin toplumsal uyanışa katkıları ile günümüzdeki izleri ele alınmıştır. Kitabın son bölümünde geçerliğini büyük ölçüde koruyan tıbbi deontoloji ve etik metinlerine yer verilmiştir.
